„Mała księżniczka” jest przez wielu uważana za klasykę literatury, nie tylko tej dziecięcej i młodzieżowej. Stworzona przez autorkę historia jest ponadczasowa i urzekająca. Jest to jedna z tych powieści, do których chętnie powraca się po latach. Zresztą dotyczy to nie tylko tej książki Burnett. W końcu ta urodzona w Wielkiej Brytanii pisarka jest autorką innej, równie pięknej i klasycznej już powieści, jaką niewątpliwie jest „Tajemniczy ogród”.
Główną bohaterką „Małej księżniczki” jest siedmioletnia Sara Crewe samotnie wychowywana przez kochającego ojca – matka dziewczynki zmarła niedługo po jej narodzinach. Mała Sara to oczko w głowie ojca. Darzy ją ogromną miłością i troską. Jednak tytułowa mała księżniczka osiąga wiek, w którym musi podjąć naukę. Wybór pada na szkołę dla dziewcząt, gdzie początkowo ze względu na majątek ojca Sara zajmuje wysoką pozycję w hierarchii uczennic. Sytuację dziewczynki zmienia nieoczekiwana śmierć ojca i utrata rodzinnego majątku. Osierocona Sara z ciepłego pokoju zostaje przeniesiona na obskurny strych, a w szkole zaczyna pełnić rolę służącej pomiatanej przez kierowniczkę pensji. Jednak dziewczynka mimo głodu, chłodu i pracy ponad siłę zachowuje wcześniejszą pogodę ducha, a największe pocieszenie znajduje w lojalnych przyjaciółkach i swojej wyobraźni.
Pomimo tego, że książka ma już swoje lata i jest powszechnie znana, nie będę tutaj zdradzać jej zakończenia. Mam nadzieję, że Ci, którzy nie mieli okazji poznać tej cudownej powieści, zechcą po nią sięgnąć i samodzielnie się przekonać, jak kończy się historia odważnej marzycielki Sary.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz