Historia zmiany czasu. 
Od kiedy i dlaczego zmieniamy czas na zimowy
 i letni?
Zmiana czasu ma długą tradycję – koncepcja narodziła się 
w końcu XIX wieku – a jej historia to... 
historia ludzkiego egoizmu.

Zmiana czasu ma dość długą tradycję. Po raz pierwszy na pomysł przestawiania zegarków wpadł mieszkający w Wellington (Nowa Zelandia) entomolog George Vernon Hudson. Miał pomysł, aby zegarki ustawiać zależnie od pory roku. Na pomysł wpadł z dość egoistycznych pobudek – jego pasją było zbieranie rzadkich gatunków owadów, ale pracował na poczcie. Gdy kończył pracę, było zbyt ciemno na poszukiwanie owadów, zatem zaproponował przestawianie zegarów. Miało to miejsce w 1895 roku. Jego propozycja nie znalazła jednak chętnych w Europie... Do czasu.

William Willett, zamożny właściciel dobrze prosperującej firmy budowlanej, również z egoistycznych pobudek zaproponował zmianę czasu. Zauważył, że słońce wstaje wcześniej niż on (i inni Brytyjczycy), a zachodzi zaraz po ich powrocie do domu, a Willett chciałby jeszcze pojeździć konno. W 1907 roku przedstawił tezę, że wiosną należy przesuwać wskazówki o godzinę do przodui możemy cieszyć się dłużej słońcem. W zimie na odwrót – zegarki przestawiamy o godzinę do tyłu i już nie musimy wstawać przed świtem.

Choć propozycja zmiany czasu znalazła wielu zwolenników (w tym Churchilla), to nie udało się jej wprowadzić przed śmiercią Willetta w 1915 roku. Wszystko zmieniła jednak I wojna światowa.

W 1916 r. wprowadzenia zmiany czasu zażądał niemiecki sztab generalny. Za Niemcami poszli najpierw ich Austriaccy sojusznicy, a potem inne państwa zaangażowane w wojnę, w tym Wielka Brytania, ale później powrócono do stałego czasu. Gospodarki wyczerpane wojną szybko wróciły do stabilizacji, zatem zmiana czasu motywowana kryzysem nie była potrzebna.

Jednak po kryzysie naftowym w 1973 roku znów powróciła idea zmiany czasu. Większość państw świata u schyłku lat siedemdziesiątych i na początku osiemdziesiątych wprowadziła czas letni jako odpowiedź na kryzys energetyczny.

Kto by pomyślał, że obchodzimy prawie 100 lat, od pierwszego wprowadzenia zmiany czasu.

W Polsce zmiana czasu została wprowadzona między I a II wojną światową tylko raz, w 1919 roku, później w czasie II wojny światowej, podczas okupacji hitlerowskiej^[2], następnie w latach od 1946 do 1949, od 1957 do 1964 i nieprzerwanie od 1977 roku.

Czas letni stosowany jest w prawie siedemdziesięciu krajach na świecie (między innymi prawie we wszystkich państwach w Europie). Zmiany czasu w Europie nie przeprowadzają Islandia, Rosja i Białoruś.

Obecnie w Polsce czas letni wprowadzany i odwoływany jest zgodnie z rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie wprowadzenia i odwołania czasu letniego środkowoeuropejskiego w latach 2012–2016. Takiego rodzaju rozporządzenia wydaje się na podstawie art. 3 ustawy z dnia 10 grudnia 2003 r. o czasie urzędowym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 144).